Wanneer behandelen?
De keuze van de eerste myeloombehandeling hangt af van de aanwezigheid (actieve ziekte) of de afwezigheid (inactieve ziekte) van symptomen bij de patiënt. Het eerste onderzoek zal zich richten op de vraag of behandeling vereist is.
Inactieve ziekte:
Tot het bewijs van het tegendeel is geleverd, worden patiënten met een asymptomatisch (smeulend) myeloom gewoonlijk opgevolgd en niet behandeld, tenzij de ziekte actief wordt. Een MGUS hoeft neit behandeld te worden.
Actieve ziekte:
Een symptomatisch myeloom isprogressief en moet behandeld worden.
Klinische tekenen die erop duiden dat een behandeling nodig is zijn:
- botaantasting
- nierinsufficiëntie
- een tekort aan bloedcellen (cytopenie), een tekort aan rode bloedcellen (anemie), een tekort aan witte bloedcellen (neutropenie), een tekort aan bloedplaatjes (trombopenie)
- hypercalciëmie verhoogde calcium spiegel in het bloed)
- zenuwaantasting of neuropathie
- elke andere aantasting van organen en / of weefsels in verband met het myeloom of het monoklonale proteïne.
De klinische tekenen die erop duiden dat een behandeling nodig is, kunnen worden samengevat door het letterwoord
"CRAB":
- Calcium - verhoogde calciumconcentraties
- Renaal - nierinsufficiëntie
- Anemie - bloedarmoede
- Botletsels.
