De ziekte van Waldenström is tot dusver een ongeneeslijke aandoening. Aangezien de ziekte meestal een rustig verloop kent, is een therapeutisch afwachtende houding, mits strikte opvolging, voor de meeste patiënten verdedigbaar. De mediane overleving ligt tussen 5 en 11 jaar met een grote spreiding, waarbij er ook een groep patiënten bestaat die langdurig (>10 jaar) klachtenvrij kan blijven zonder behandeling. De IPSS-WM (‘International Prognostic Scoring System for WM’) geeft een idee over de prognose, op basis van een aantal ziektekenmerken bij diagnose.
Mannen zijn dubbel zo frequent aangetast als vrouwen. Vooral bij het blanke ras komt de ziekte voor. Bij ongeveer 5% is er een ander familielid aangetast, nog eens 15% heeft een familielid met een aanverwante hematologische aandoening. In België werden in 2010 volgens de cijfers van de Belgische Kankerregistratie – ongeveer 75 nieuwe gevallen van WM geregistreerd.
Deze parameters zijn:
• leeftijd: meer dan 65 j.
• verlaagd hemoglobine
• bloedplaatjestekort
• hoog ß-2 microglobuline
• hoge IgM-waarde
Zo kan men drie risicogroepen onderscheiden:
• laag: indien minder dan 1 risicofactor, leeftijd uitgezonderd
• intermediair: 2 risicofactoren of leeftijd meer dan 65 j.
• hoog: meer dan 2 risicofactoren
De studies die hieraan voorafgingen, betroffen patiënten die de voordelen van moderne therapeutische middelen zoals bv. rituximab en bortezomib niet gekend hebben. In volgende studies zal ongetwijfeld het gebruik van deze geneesmiddelen gereflecteerd worden in een verhoging van de overleving.
Gezien de relatief lange overleving van symptomatische WMpatiënten is het belangrijk om therapeutische interventies zorgvuldig te selecteren teneinde behandelingscomplicaties op lange termijn te voorkomen, toxiciteit te vermijden en in de toekomst de levenskwaliteit te vrijwaren.
